UT-student helpt met opschoning Indonesische Citarum rivier
UT-student Kees van Ginkel werkt mee aan de opschoning van de rivier de Citarum op het Indonesische eiland Java.
Van Ginkel was vijf maanden op Java en ging daar samen met de bevolking op zoek naar de bronnen van de watervervuiling in de Citarum en het gebied rond de stad Bandung, één van de meest vervuilde stroomgebieden ter wereld. Voor dit afstudeeronderzoek won hij eind 2016 een belangrijke scriptieprijs.
Het opschonen van de Citarum rivier is van vitaal belang voor Indonesië. De Citarum is de belangrijkste zoetwatervoorziening voor de zinkende stad Jakarta. Het land is verwikkeld in een groot debat over de aanleg van een mega-dam voor de kust van deze gigantische metropool. Deze Garuda-dam is van essentieel belang in de strijd van Jakarta tegen het oprukkende water, maar het ontstane meer dreigt één grote plas vies afvalwater te worden.
“Ik heb allereerst geprobeerd het probleem inzichtelijk te maken”, vertelt Van Ginkel. “Er zijn heel veel bronnen van vervuiling en veel discussies over de verantwoordelijkheden. Mensen wijzen naar elkaar. Ik heb een voorstudie gedaan en data verzameld en geanalyseerd, onder andere door het afnemen van interviews met de stakeholders ter plekke. Mijn bijdrage is onderdeel van een groter project met de Indonesische overheid om de waterkwaliteit te verbeteren. De oplossing ligt niet alleen in een paar technische middelen, het is vooral ook een sociaal-bestuurlijk probleem. De industrie en boeren lozen hun troep en mest in het water, de bevolking loost er het huisafval. Er is een compleet andere mindset van deze groepen nodig.”
Van Ginkel kwam er in zijn onderzoek achter dat veel data over de waterkwaliteit en vervuiling al bij de Indonesische overheden ligt. “De vraag was daarbij vooral wie nu precies welke data verzamelt. Indonesië is door een proces van ingrijpende decentralisatie van de overheid gegaan. Ik heb die data geanalyseerd, onder andere door waterkwaliteitsdata te linken aan satellietbeelden van het gebied. Op die manier kan Indonesië het onderzoek naar volksgezondheid en bestuur beter uitvoeren.”
Naast het verzamelen en ordenen van data, was Van Ginkel ook veel met zijn voeten in de modder te vinden. Samen met de lokale bevolking plaatste hij sensoren om de waterkwaliteit van de Citarum te meten. Hij ging op veel plekken in het stroomgebied met de lokale bevolking in gesprek over de vervuiling en gaf training over waterkwaliteit.
Van Ginkel was vijf maanden op Java en ging daar samen met de bevolking op zoek naar de bronnen van de watervervuiling in de Citarum en het gebied rond de stad Bandung, één van de meest vervuilde stroomgebieden ter wereld. Voor dit afstudeeronderzoek won hij eind 2016 een belangrijke scriptieprijs.
Het opschonen van de Citarum rivier is van vitaal belang voor Indonesië. De Citarum is de belangrijkste zoetwatervoorziening voor de zinkende stad Jakarta. Het land is verwikkeld in een groot debat over de aanleg van een mega-dam voor de kust van deze gigantische metropool. Deze Garuda-dam is van essentieel belang in de strijd van Jakarta tegen het oprukkende water, maar het ontstane meer dreigt één grote plas vies afvalwater te worden.
“Ik heb allereerst geprobeerd het probleem inzichtelijk te maken”, vertelt Van Ginkel. “Er zijn heel veel bronnen van vervuiling en veel discussies over de verantwoordelijkheden. Mensen wijzen naar elkaar. Ik heb een voorstudie gedaan en data verzameld en geanalyseerd, onder andere door het afnemen van interviews met de stakeholders ter plekke. Mijn bijdrage is onderdeel van een groter project met de Indonesische overheid om de waterkwaliteit te verbeteren. De oplossing ligt niet alleen in een paar technische middelen, het is vooral ook een sociaal-bestuurlijk probleem. De industrie en boeren lozen hun troep en mest in het water, de bevolking loost er het huisafval. Er is een compleet andere mindset van deze groepen nodig.”
Van Ginkel kwam er in zijn onderzoek achter dat veel data over de waterkwaliteit en vervuiling al bij de Indonesische overheden ligt. “De vraag was daarbij vooral wie nu precies welke data verzamelt. Indonesië is door een proces van ingrijpende decentralisatie van de overheid gegaan. Ik heb die data geanalyseerd, onder andere door waterkwaliteitsdata te linken aan satellietbeelden van het gebied. Op die manier kan Indonesië het onderzoek naar volksgezondheid en bestuur beter uitvoeren.”
Naast het verzamelen en ordenen van data, was Van Ginkel ook veel met zijn voeten in de modder te vinden. Samen met de lokale bevolking plaatste hij sensoren om de waterkwaliteit van de Citarum te meten. Hij ging op veel plekken in het stroomgebied met de lokale bevolking in gesprek over de vervuiling en gaf training over waterkwaliteit.
Geen opmerkingen: