Onderzoek: Wat gebeurt er met CO2 op drie kilometer diepte?

Het afvangen en opslaan van koolstofdioxide is een van de mogelijkheden om de hoeveelheid broeikasgas in de atmosfeer te reduceren. Hoewel er plekken op aarde zijn waar dit al lange tijd gebeurt, ontbreekt het ons toch aan kennis over het gedrag van het opgeslagen gas, als ‘superkritische vloeistof’ op diepten van twee tot drie kilometer.

Marco de Paoli is begonnen met een onderzoeksproject aan de Universiteit Twente en de Technische Universität Wien.

Op twee tot drie kilometer diep is CO2, door de hoge temperatuur en druk, een ‘superkritische vloeistof’, eigenlijk tussen een gas en een vloeistof in. Het zinkt in het aanwezige zoute water als een soort ‘tranen’. Dit is een complex mengproces, dat beinvloed wordt door de bodemkorrels: de vloeistof daalt niet alleen verticaal, maar verspreidt zich ook in horizontale richting.

De Paoli wil dit nabootsen met een waterreservoir waaraan van bovenaf kaliumpermanganaat wordt toegevoegd. De manier waarop deze stof in het water zakt en mengt, lijkt op het proces met superkritisch CO2. Met een camera gaat hij het mengproces volgen om meer kennis te verwerven, naast de uitkomsten van de simulaties. Hij verwacht dat dit bijdraagt aan het optimaliseren, veiliger en betrouwbaarder maken van CCS-technologie.