Aanpassingen aan klimaatverandering wereldwijd te ongecoördineerd

Een nieuw uitgebreid onderzoek van meer dan 1400 wetenschappelijke studies laat de uitdagingen zien van aanpassing aan klimaatverandering. Uit het onderzoek volgt belangrijke kritiek: het systematisch netwerken van verschillende groepen actoren is over het algemeen onvoldoende.

Met name individuen en huishoudens die geraakt worden door de gevolgen van klimaatverandering dragen de grootste last. Diana Reckien, universitair hoofddocent aan de Universiteit Twente, is een van de coauteurs van het artikel dat is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Climate Change.

Wereldwijde klimaatverandering raakt ons allemaal. Maar wie zijn betrokken als het gaat om het verminderen van de risico's van klimaatverandering, zoals droogte, overstromingen en bosbranden? Hoe gaan overheden, organisaties, bedrijven en individuen om met de gevolgen van de opwarming van de aarde? En waar en hoe werken ze al systematisch samen?

Een nieuwe studie biedt de eerste wereldwijde analyse van betrokkenen bij klimaatadaptatie en de rol die zij daarin spelen. Voor de publicatie beoordeelde een internationaal team van wetenschappers meer dan 1400 wetenschappelijke studies over aanpassing aan klimaatverandering. Diana Reckien, universitair hoofddocent aan de afdeling Stedelijke en Regionale Planning en Geo-Informatie Management (PGM; Faculteit ITC) is een van deze wetenschappers.

Deze publicatie brengt wereldwijd in kaart welke mensen en organisaties betrokken zijn bij adaptatie aan klimaatverandering en hoe ze dat zijn. Dit is belangrijk om te zorgen voor een meer gecoördineerde en gerichte reactie op de huidige en toekomstige gevolgen en risico's van klimaatverandering.

De resultaten laten zien dat er wereldwijd veel gaten zitten in de verdeling van rollen en verantwoordelijkheden voor aanpassing. Bovenal is er een gebrek aan aanpassing die samenlevingen, infrastructuur en risicobeheer ingrijpend verandert om de enorme gevolgen van klimaatverandering aan te pakken. Verder is er een gebrek aan alomvattende samenwerking tussen verschillende overheids- en niet-overheidsactoren.